Wyniki badań radiologicznych a odpowiedź na nieinwazyjną wentylację

Mimo że nieinwazyjna wentylacja (NIV) jest prostą oraz użyteczną metodą, obserwuje się znaczne zróżnicowanie w jej stosowaniu pomiędzy krajami, regionami czy nawet szpitalami. Pacjent powinien być oceniony zarówno w stosunku do odpowiedzi subiektywnej (niewydolność oddechowa, świadomość, problemy związane z maską oraz przepływem powietrza), fizjologicznej (częstość oddechów, wysiłek oddechowy, przeciek powietrza), jak i zgodności z respiratorem (wymiana gazowa, pulsoksymetria, gazometria krwi tętniczej). Normalizacja częstości oddechów w ciągu 1 lub 2 godzin po rozpoczęciu leczenia jest jednym z najważniejszych wykładników postępów leczenia. Celem jest utrzymanie częstości oddechów między 20 a 30 oddechami na minutę. Zmniejszenie skurczów międzyżebrowych i nadobojczykowych, oddychania paradoksalnego czy aktywności współczulnej wskazują na powodzenie terapii. Gazometrię krwi tętniczej oznacza się w ciągu pierwszych 2 godzin w celu oceny pH i CO₂; a w razie potrzeby także później. Ogólnie rzecz ujmując, NIV ocenia się za pomocą gazometrii krwi tętniczej, parametrów hemodynamicznych i kilku testów laboratoryjnych. Liczba badań dotyczących NIV jest ograniczona. Autorzy niniejszej pracy postawili sobie za cel ocenę radiologicznych implikacji dystrybucji gazu w tkance płucnej w trakcie terapii NIV.