RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi

Öz

Şair Abdî 1857 yılında Urfa’da doğmuştur. Dönemin önemli eğitim kurumlarından Dabakhane Medresesinden sonra gittiği Rüşdiye’den mezun olmuştur. Tahsil hayatını bitirdikten sonra memuriyete başlamıştır. Birçok yerde kâtiplik görevlerinde bulunmuştur. Bu görevlerinden dolayı devlet adamlarıyla yakın çalışma ve tanışma imkânını elde etmiştir. Yazdığı şiirlerden dolayı dikkatleri üzerine çekmiştir. Urfa’da sevilen ve sayılan bir şahsiyet olarak ün yapmıştır. Tek olan oğlunun ölümünden duyduğu üzüntü ve sıkıntıdan dolayı titreme illetine yakalanmıştır. Hayatı zorluk içinde geçmiştir. Kalem tutamadığı için şiirlerini kendisi yazamamış, arkadaşlarına yazdırmıştır. Gazel, na‘t, mersiye, mesnevî ve murabba’ları ihtiva eden Divânçe mahiyetindeki şiirleri basılmıştır. Şair Abdî 1941 yılında Urfa’da vefat etmiştir. Şiirlerinde ilâhî aşk, Peygamber sevgisi, hasret, aşk, yalnızlık, ahiret, cennet, cehennem, ibâdet gibi konuları ele almıştır. Şair Abdî, Divân edebiyatından etkilenen bir isimdir. Fuzulî, Vehbî, Koca Rağıb Paşa, Fehim, Urfalı Nabî, Bakî gibi şairlerin şiirlerine nazire yazan bir şair olarak değerlendirilmektedir. Şair Abdî’nin şiirlerinde en fazla işlediği konuların başında Peygamber sevgisi gelmektedir. Bu çalışmada Şair Abdî’nin manzumelerinde Hz. Peygamber hakkındaki görüş ve düşünceleri incelenmeye çalışılmıştır. Hz. Peygamber’in peygamberlik ciheti, isimleri, sıfatları, Hz. Peygamber sevgisi, mucize, mi’rac, ravza-i mutahhara, şefaat talebi ve Ehl-i Beyt hakkındaki beyitleri incelenmiştir. Bu makale Mehmet Emin Ertan tarafından yayımlanan Urfalı Şair Abdî adlı kitapta yer alan manzumelerinden yararlanılarak hazırlanmıştır.