بررسی اثربخشی ذهن‌آگاهی بر انعطاف‌پذیری و تعاملات والد- کودک مادران دارای کودک با اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

2 دکتری مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و مشاوره، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

3 دانشیار روان شناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه ارومیه، آذربایجان غربی، ایران.

4 استادیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

5 دکتری مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی ذهن ­آگاهی بر انعطاف‌پذیری و تعاملات والد- کودک مادران دارای کودک با کم ­توجهی بیش­فعالی می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه­ آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال کم­ توجهی بیش­ فعالی شهر تهران بود که از میان آن‌ها 30 مادر دارای کودک با اختلال کم­ توجهی بیش ­فعالی از طریق نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخلات درمانی هشت جلسه‌ای مربوط به ذهن ­آگاهی را طی دو ماه به‌صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی CFI)) و مقیاس رابطه والد-کودک (PCRS) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند­متغیره و نرم‌افزارSPSS-20  تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که ذهن­ آگاهی به افزایش معنادار انعطاف‌پذیری (P<0.01) و تعاملات والد- کودک (P<0.01) در بین مادران دارای کودک با اختلال کم­ توجهی بیش ­فعالی منجر گردید. با توجه به یافته‌های پژوهش، استفاده از ذهن ­آگاهی در جهت ارتقاء انعطاف‌پذیری و تعاملات والد- کودک مادران دارای کودک مبتلا به اختلال کم­ توجهی بیش ­فعالی با هدف ارتقاء سلامت روان آن‌ها پیشنهاد می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of mindfulness on flexibility and parent-child interactions in mothers of children with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder

نویسندگان [English]

  • Simin Hosseinian 1
  • Roghieh Nooripour 2
  • Esmaeil Soleimani 3
  • Abbas Abdollahi 4
  • Hossein Ilanloo 5
1 Professor, Department of Counseling, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran.
2 Ph.D. of Counseling, Department of Counseling, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran
3 Associate Professor, Department of Psychology, Urmia University, Azerbaijan–e-Gharbi, Iran.
4 Assistant professor, Department of Counseling, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran.
5 Ph.D of Counseling, Kharazmi University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

This study aimed to determine the effectiveness of mindfulness on flexibility and parent-child interactions in mothers of a child with ADHD. The present study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design and a control group. The statistical population included all mothers of a child with ADHD in Tehran, from among whom 30 mothers of a child with ADHD were selected by available sampling method as a research sample and were randomly divided into experimental and control groups (15 people in each group). The experimental group received eight sessions of mindfulness-related therapeutic interventions and a 90-minute session per week for two months. The control group did not receive any intervention. At the end of the sessions, post-test was taken from all two groups. Cognitive Flexibility Questionnaire (CFI) and Parent-Child Relationship Scale (PCRS) were used to collect data. Data were analyzed using Multivariate Analysis Of Covariance (MANCOVA) by SPSS20 software. The results showed that mindfulness led to a significant increase in flexibility (P <0.01) and parent-child interactions (P <0.01) among mothers of a child with ADHD. According to the research findings, the use of mindfulness to promote flexibility and parent-child interactions of mothers of a child with ADHD is recommended to promote their mental health.

کلیدواژه‌ها [English]

  • ADHD
  • flexibility
  • parent-child interactions
  • mindfulness
آقاجانی، س.، افروز، غ. ع.، نریمانی، م.، غباری بناب، م.، و  محسن­پور، ز. (1394). اثربخشی روش آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در ارتقای تعامل مادر-کودک در مادران دانش­آموزان کم‌توان ذهنی. فصلنامه کودکان استثنایی، 15(1)، 75-84.‎
احمدی، ط.، خیراتی، ح.،  و غباری بناب، ب. (1398). اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی هیجان و انعطاف‌پذیری شناختی مادران کودکان با ناتوانی‌های یادگیری. توانمندسازی کودکان استثنایی،10(3)، 125-138.
اسماعیلی، م.، بصیری، ن.، و خیّر، ز. (1395). اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر افزایش بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای  کودک مبتلا به اختلال یادگیری. ناتوانی­های یادگیری،  6(1)، 26-39.
سلطانی، ا.، شاره، ح.، بحرینیان، ع.، فرمانی، ا. (1392). نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری شناختی در ارتباط بین سبک­های مقابله‌ای و تاب‌آوری با افسردگی. پژوهنده، ۱۸ (۲)، ۹۶-۸۸.
شیخ‌الاسلامی، ع.، محمّدی، ن.، سیداسماعیلی قمی، ن. (1395). مقایسه‏ی استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‎پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم‌توان‌ذهنی و ناتوان یادگیری. ناتوانی­های یادگیری، 5(4)، 25-42.
غضنفری، ف.، حسینی رمقانی، ن. ا.، مرادیانی گیزه رود، س. خ.، مهرابی، م.، و پناهی، ه. (1395). بررسی اثربخشی برنامه آموزشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر سلامت عمومی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال لجبازی نافرمانی. مجله مطالعات علوم پزشکی، ۲۷(۷)، ۶۲۹-۶۴۱.
طهماسیان، ک.، مهریار، ا.، بوالهری، ج.، بیرشک، ب. (1376). بررسی اثر آموزش مادران در کاهش اختلالهای رفتاری کودکان. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، ۳(۳)، ۶۱-۵۴.
قربانی، م.، نجفی، م.، و رضایی دهنوی، ص. (1397).  اثربخشی مداخله‌ی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر عملکردهای اجرایی و انعطاف‌پذیری شناختی در زنان دارای خصیصه‌ی نوروز گرایی در شهر اصفهان. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت، ۵(۳)، ۲۲-۳۷.
کوهسالی، م.، میرزمانی، س. م.، محمدخانی، پ.، و کریملو، م. (1386). مقایسه سازگاری اجتماعی مادران دختران عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر با مادران دختران عادی شهر کاشان. مجله توانبخشی، ۸ (29)، 40-45.