Öz
There
is a variety of techniques used in Turkish
embroideries. Being among these techniques; canvas has protected its value as a
Turkish handicraft from past to present. It is still used as a decorous and an elaborate
type of embroidery today. Technology and mechanization have developed rapidly
together with the industrial revolution. Today’s technological
developments have also affected the area of embroidery and computer-aided
embroidery machines have started to be used commonly. Thus, the production is
provided in a shorter time, at a lower cost and with less labor force. Today,
the canvas technique which has a distinctive esthetical style and technical
properties is applied with computer-aided embroidery programs independently of
techniques and thus, loses its traditionality. The only way of preventing this
is to train qualified personnel who are acquainted with the canvas technique in
computer-aided embroidery programs. Accordingly, this study aims to; bring the
canvas technique to the present in accordance with the original text, prepare
pattern designs in order to apply it in computer-aided embroidery machines,
prepare and develop a curriculum suggestion including all stages so as to set
an example to similar studies by using a descriptive method based on
documentary screening and work anlysis. In this context, the products made with
the canvas technique in the center of Konya have been photographed. A canvas
example of two of these products has been drawn and designed in the Accurate4
Embroidery Design program. The pattern moulds prepared have been tried in
computer-aided embroidery machines, improved and transformed into products.
This application has proved that the traditional canvas technique can be applied
in computer-aided embroidery machines.
Anahtar Kelimeler
Konya embroidery canvas embroidery programs computer-aided embroidery machine
Kaynakça
- ARLI, Mustafa (1990). Köy El Sanatları. Ankara: A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları.
- ARSEVEN, C. Esat (1975). Sanat Ansiklopedisi, İstanbul: C.2.
- BARIŞTA, H. Örcün (1997). Türk İşlemelerinden Teknikler. Ankara: Gazi Üniversitesi. Mesleki Yaygın Eğitim Fakültesi. Yayın No: 2.
- BARIŞTA, H. Örcün (2002). Cumhuriyetten Günümüze Türk Kültürünün Dünü, Bugünü ve Geleceği. Türk Kültürü Kongresi. Cilt: 13. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
- ÇELEBİLİK, Gülizar ve CİVELEK, Sema (2012). “Sivas İli Çeyiz Kültürü İçinde Kanaviçe İşlemeler”. I. Uluslararası Ankara-Kazan ve Çevresi Halk Kültürü Sempozyumu ve Türk-İslâm Sanatları ve Karma Resim Sergisi. Ankara/Kazan: Bildiriler Kitabı. S:317-328.
- ÇELEBİLİK, Gülizar (2016). “Milas Ve Çevresinde Bulunan Kanaviçe İşlemelerinin Tür Özellikleri”. Vocational Education, 2c0056, 2016, 1 (4), 1-20.DEMİREL, Emine (2016). “Kanaviçe Ve Assisi: İki Farklı Nakış Türünün İncelenmesi”, Uluslararası Türkiye-Çekya İlişkileri Sempozyumu ve Karma Türk Sanatları Sergisi, 10-14 Temmuz, S:380-337.
- İLKER, Celale (1992). Konya Evlerinde ve Müzelerinde Bulunan Kanaviçe İşlemeler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ODABAŞI, Emine ve ÖZDEMİR, Melda (2018). Deri Yüzey Süslemede Kullanılan Dival İşi Tekniği İle Yapılmış Bazı Deri Ürünler. Vocational Education, Cilt.13, Sayı.3, Sayfa.32-51.
- ONUK, Taciser (1998). Osmanlı Çadır Sanatı, Ankara: Ktb Yayınları.
- URL-1:Http://www.goblenci.com/goblen/goblen-nedir.html (Erişim:10.01.2016)
Öz
çeşitlidir. Bu teknikler arasın yer alan kanaviçe, Türk el
sanatları içerisinde geçmişten günümüze kadar değerini korumuştur. Günümüzde de hala yapılan zevkli ve gösterişli bir işleme
türüdür. Sanayi
devrimiyle birlikte teknoloji ve makineleşme hızla gelişmiştir. Günümüzdeki
teknolojik gelişmeler nakış alanını da etkilemiş, geliştirilen bilgisayar
destekli nakış makinelerinin kullanımı yaygınlaşmıştır. Böylece daha kısa
zamanda, daha ucuza, daha az insan gücü ile üretim sağlanmıştır. Kendine özgü
estetik çizgisi ve teknik özellikleri bulunan kanaviçe tekniğinin günümüzde bilgisayar
destekli nakış programları ile tekniğe bağlı kalınmadan uygulanmakta böylece
geleneksel özelliğini yitirmektedir. Bunu önlemenin yolu bilgisayar destekli
nakış programında kanaviçe tekniğini bilen nitelikli eleman yetiştirmektir. Bu
doğrultuda yapılan bu çalışma da; belgesel tarama ve
iş analizine dayalı betimsel bir yöntem kullanılarak, kanaviçenin
aslına uygun olarak günümüze kazandırılması, bilgisayarlı destekli nakış
makinelerinde uygulanması için desen tasarımlarını hazırlama, tüm aşamaları
içeren öğretim programı önerisi hazırlama ve geliştirme sağlayarak benzer
çalışmalara örnek oluşturması amaçlanmıştır. Bu kapsamda Konya merkezinde
bulunan kanaviçe tekniği ile yapılmış ürünlerin fotoğrafları çekilmiştir.
Bunlardan iki adet kanaviçe örneğinin deseni çıkartılarak Accurate4 Nakış Desen
programında tasarımı yapılmıştır. Hazırlanan desen kalıpları bilgisayarlı nakış
makinelerinde denenerek kalıp üzerinde düzeltmeler yapılmış ve ürüne
dönüştürülmüştür. Bu uygulama ile bilgisayarlı nakış makinelerinde kanaviçe geleneksel tekniğinin uygulanabileceği
sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Konya işleme kanaviçe nakış programları bilgisayar destekli nakış makinesi
Kaynakça
- ARLI, Mustafa (1990). Köy El Sanatları. Ankara: A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları.
- ARSEVEN, C. Esat (1975). Sanat Ansiklopedisi, İstanbul: C.2.
- BARIŞTA, H. Örcün (1997). Türk İşlemelerinden Teknikler. Ankara: Gazi Üniversitesi. Mesleki Yaygın Eğitim Fakültesi. Yayın No: 2.
- BARIŞTA, H. Örcün (2002). Cumhuriyetten Günümüze Türk Kültürünün Dünü, Bugünü ve Geleceği. Türk Kültürü Kongresi. Cilt: 13. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
- ÇELEBİLİK, Gülizar ve CİVELEK, Sema (2012). “Sivas İli Çeyiz Kültürü İçinde Kanaviçe İşlemeler”. I. Uluslararası Ankara-Kazan ve Çevresi Halk Kültürü Sempozyumu ve Türk-İslâm Sanatları ve Karma Resim Sergisi. Ankara/Kazan: Bildiriler Kitabı. S:317-328.
- ÇELEBİLİK, Gülizar (2016). “Milas Ve Çevresinde Bulunan Kanaviçe İşlemelerinin Tür Özellikleri”. Vocational Education, 2c0056, 2016, 1 (4), 1-20.DEMİREL, Emine (2016). “Kanaviçe Ve Assisi: İki Farklı Nakış Türünün İncelenmesi”, Uluslararası Türkiye-Çekya İlişkileri Sempozyumu ve Karma Türk Sanatları Sergisi, 10-14 Temmuz, S:380-337.
- İLKER, Celale (1992). Konya Evlerinde ve Müzelerinde Bulunan Kanaviçe İşlemeler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- ODABAŞI, Emine ve ÖZDEMİR, Melda (2018). Deri Yüzey Süslemede Kullanılan Dival İşi Tekniği İle Yapılmış Bazı Deri Ürünler. Vocational Education, Cilt.13, Sayı.3, Sayfa.32-51.
- ONUK, Taciser (1998). Osmanlı Çadır Sanatı, Ankara: Ktb Yayınları.
- URL-1:Http://www.goblenci.com/goblen/goblen-nedir.html (Erişim:10.01.2016)
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 12 Aralık 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 9 Ekim 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 11 Sayı: 24 |
