Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNİN KURUMSAL PERFORMANSA ETKİSİ: İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ’NDE BİR UYGULAMA

Yıl 2017, Cilt: 15 Sayı: 1, 23 - 40, 24.12.2017
https://doi.org/10.11611/yead.327673

Öz

Bu çalışmanın amacı;
stratejik insan kaynakları yönetimini kavramsal
açıdan ele alarak,
stratejik insan kaynakları yönetiminin kurumsal
performans üzerindeki etkilerini belirlemektir. Bu amaçlara
ulaşabilmek için İstanbul
Üniversitesi’nde anket çalışması yapılmıştır. Stratejik
insan kaynakları yönetiminin ve alt boyutlarının, kurumsal
performansı nasıl etkilediği analiz edilmiştir. Çalışmanın uygulama kısmında araştırmanın amacı, kapsamı, evreni ve örneklemi, araştırmanın modeli ve hipotezleri, kullanılan ölçüm araçları,
kullanılan istatistiki analizler, araştırmanın sınırlılıkları, korelasyon ve hipotez testlerine yönelik regresyon analizi bulguları
verilmiştir.

Yapılan regresyon analizi sonucunda iki
bağımlı,beş bağımsız değişken ortaya çıkmıştır,bu değişkenlerden, stratejik
İnsan Kaynakları Yönetim Süreci’in, Kurumsal Performans Politika faktörünü  pozitif yönde etkilediği görülmektedir.
Stratejik insan kaynakları yönetiminin diğer boyutları, kurumsal performansın
“Kurumsal Performans'ın Politika” boyutunu etkilememektedir.Stratejik İnsan
Kaynakları Yönetimi Sürec’in, "Kurumsal Performans Rekabet pozitif"
yönde etkilediği görülmektedir. Stratejik insan kaynakları yönetiminin diğer
boyutları, kurumsal performansın “Rekabet” boyutunu etkilememektedir.

Bu sonuçlar doğrultusunda,iki hipotez
arasında pozitif ve anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Hipotez 1;
Stratejik İnsan
Kaynakları Yönetim süreci, Kurumsal Performans Politikalarını anlamlı ve
pozitif yönde etkilemektedir.







Hipotez 6; Stratejik İnsan
Kaynakları Yönetim süreci, Kurumsal Performans Rekabetini anlamlı ve pozitif
yönde etkilemektedir.

Kaynakça

  • KAYNAKÇA Akçakanat T.(2009) İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerlendirme: Isparta İl Emniyet Müdürlüğü’nde Bir Uygulama, Isparta: (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Süleyman Demirel Üniversitesi. Akgemci, T. (2008) Stratejik Yönetim, Ankara: Gazi Kitapevi, Yenilenmiş 2. Baskı. Aykaç, B. (1999)İnsan Kaynakları Yönetimi ve İnsan Kaynaklarının Stratejik Planlanması, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Başaran, İ.E.(1991) Örgütsel Davranış, Ankara: Gül Yayınevi. Bayat, B. C.(2009)İnsan Kaynakları Yönetiminin Stratejik Niteliği, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 10 / 3 Bayraktaroğlu, S.(2006) İnsan Kaynakları Yönetimi Sakarya : (2. Baskı). Bolat M.(2015) İşletmelerde Demokratik Yönetim Anlayışının İnovasyon ve Firma Performansı Üzerine Etkisi: İstanbul Avrupa Yakası Lojistik İşletmeleri Üzerine Bir Uygulama, İstanbul: İstanbul Gelişim Üniversitesi Büyüköztürk, Ş.(2006) Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pagem A Yayıncılık. Cingöz, A. (2011) Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Stratejik İnsan kaynakları Yönetiminin Örgütsel Performans Ve iç Girişimcilik (Girişimsel Performans) Üzerindeki Etkileri:Kayseri İmalat Sanayinde Bir Araştırma. Kayseri Erciyes Üniversitesi. Delery E.,John ve Doty, D.Harold,C. (1996) „Modes of Theorizing in Strategic Human Resource Management: Test of Universalistic Contingency, and Configurational Performance Predictions, The Academy of Management Journal, 39(4), Eren E.(2006) Stratejik Yönetim, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi AÖF Yayınları. Ferecov, R. (2011) İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerleme Ve Uygulama, 1. Baskı: Qafqaz Üniversitesi Yayınları, Aralık. Fındıkçı,İ.(2001) İnsan Kaynakları Yönetimi İstanbul: Alfa Yayınları (3. Baskı). Fidan, Y.C.(1998) İşletme Vizyonu ve Stratejisi, Yönetim ve Organizasyon Seminer Notları KTO Yönetici Eğitim Merkezi Yayınları, Keçecioğlu, T., Ayyıldız, A. Nazlı,C.(2009) İnsan Kaynakları Yönetiminden Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimine Dönüşüm, Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review 9 (4). Özden, A. Ö. ve Çolak E.E.C.(2012) İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarıyla Örgütsel Performans Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2, Patrich, M.W. ve Gary C. McMahan.C.(1992) Theoretical Perspectivefor Strategic Human Resource Management, Journal of Management, Vol. 18, No. 2, Polat T.C.(2013) Örgütlerde Performans Değerlendirme Ve Motivasyon, Sayıştay Dergisi Sayı:88/ Ocak – Mart. Yavan,Ö.C.(2012) Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Firma Performansı, Akademik Bakış Dergisi Sayı: 32 , Eylül – Ekim. Önemli, A.(2010) Stratejik Performans Yönetim Modeli Olarak Dengeli Performans Yönetimi Ve Hizmet Sektöründe Alan Çalışması Örnekleri, Ankara: (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atılım Üniversitesi. Uysal, G. (2005) İnsan Kaynakları Uygulamaları ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi Üzerine Bir Araştırma, Ankara: (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY

Yıl 2017, Cilt: 15 Sayı: 1, 23 - 40, 24.12.2017
https://doi.org/10.11611/yead.327673

Öz











As the economical
dimension of globalization, the differantiation of workforce structure and
creation of knowledge workers as a factor of intellectual capital leads to the
creation of differentiated human resources practices. Contrast to the past, the
activities done at today’s workplace are changes according to the context and
processes.  Employees are needed to be
able to gain more knowledge and expertise among their work statement. In
today’s world, the basis of the success of many businesses are related with the
effective, efficient and productive usage of human capital. As the rise of the
importance of human factor for managment practices affected the concept and
implementation of human resource maangement activities. Human Resources
Management practices has gained importance as a strategic activity for all
organizations. One of the most important reason to emphasize the strategic
importance of human resources management, with different and valuable
information created, that can provide a competitive advantage is the human
factor. As a resource factor for organizations; human variable is one of the fact
that can provide competitive advantage. In this study, strategic human resource
management is analysed conceptually and the effects of strategic human resource
management on organizational performance has been considered. To achieve these
aims, a survey was conducted at the İstanbul University. Strategic human
resources management and its sub-dimensions, analyzed among the effects on corporate
performance. As a result of the analysis, the process of strategic human
resources management was found to have a positive effect on corporate
performance policies and corporate performance competition.

Kaynakça

  • KAYNAKÇA Akçakanat T.(2009) İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerlendirme: Isparta İl Emniyet Müdürlüğü’nde Bir Uygulama, Isparta: (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Süleyman Demirel Üniversitesi. Akgemci, T. (2008) Stratejik Yönetim, Ankara: Gazi Kitapevi, Yenilenmiş 2. Baskı. Aykaç, B. (1999)İnsan Kaynakları Yönetimi ve İnsan Kaynaklarının Stratejik Planlanması, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Başaran, İ.E.(1991) Örgütsel Davranış, Ankara: Gül Yayınevi. Bayat, B. C.(2009)İnsan Kaynakları Yönetiminin Stratejik Niteliği, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 10 / 3 Bayraktaroğlu, S.(2006) İnsan Kaynakları Yönetimi Sakarya : (2. Baskı). Bolat M.(2015) İşletmelerde Demokratik Yönetim Anlayışının İnovasyon ve Firma Performansı Üzerine Etkisi: İstanbul Avrupa Yakası Lojistik İşletmeleri Üzerine Bir Uygulama, İstanbul: İstanbul Gelişim Üniversitesi Büyüköztürk, Ş.(2006) Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pagem A Yayıncılık. Cingöz, A. (2011) Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Stratejik İnsan kaynakları Yönetiminin Örgütsel Performans Ve iç Girişimcilik (Girişimsel Performans) Üzerindeki Etkileri:Kayseri İmalat Sanayinde Bir Araştırma. Kayseri Erciyes Üniversitesi. Delery E.,John ve Doty, D.Harold,C. (1996) „Modes of Theorizing in Strategic Human Resource Management: Test of Universalistic Contingency, and Configurational Performance Predictions, The Academy of Management Journal, 39(4), Eren E.(2006) Stratejik Yönetim, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi AÖF Yayınları. Ferecov, R. (2011) İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerleme Ve Uygulama, 1. Baskı: Qafqaz Üniversitesi Yayınları, Aralık. Fındıkçı,İ.(2001) İnsan Kaynakları Yönetimi İstanbul: Alfa Yayınları (3. Baskı). Fidan, Y.C.(1998) İşletme Vizyonu ve Stratejisi, Yönetim ve Organizasyon Seminer Notları KTO Yönetici Eğitim Merkezi Yayınları, Keçecioğlu, T., Ayyıldız, A. Nazlı,C.(2009) İnsan Kaynakları Yönetiminden Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimine Dönüşüm, Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review 9 (4). Özden, A. Ö. ve Çolak E.E.C.(2012) İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarıyla Örgütsel Performans Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2, Patrich, M.W. ve Gary C. McMahan.C.(1992) Theoretical Perspectivefor Strategic Human Resource Management, Journal of Management, Vol. 18, No. 2, Polat T.C.(2013) Örgütlerde Performans Değerlendirme Ve Motivasyon, Sayıştay Dergisi Sayı:88/ Ocak – Mart. Yavan,Ö.C.(2012) Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Firma Performansı, Akademik Bakış Dergisi Sayı: 32 , Eylül – Ekim. Önemli, A.(2010) Stratejik Performans Yönetim Modeli Olarak Dengeli Performans Yönetimi Ve Hizmet Sektöründe Alan Çalışması Örnekleri, Ankara: (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atılım Üniversitesi. Uysal, G. (2005) İnsan Kaynakları Uygulamaları ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi Üzerine Bir Araştırma, Ankara: (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Barış Yıldırım

Erdal Şen

Yayımlanma Tarihi 24 Aralık 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 15 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Yıldırım, B., & Şen, E. (2017). THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY. Journal of Management and Economics Research, 15(1), 23-40. https://doi.org/10.11611/yead.327673
AMA Yıldırım B, Şen E. THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY. Journal of Management and Economics Research. Aralık 2017;15(1):23-40. doi:10.11611/yead.327673
Chicago Yıldırım, Barış, ve Erdal Şen. “THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY”. Journal of Management and Economics Research 15, sy. 1 (Aralık 2017): 23-40. https://doi.org/10.11611/yead.327673.
EndNote Yıldırım B, Şen E (01 Aralık 2017) THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY. Journal of Management and Economics Research 15 1 23–40.
IEEE B. Yıldırım ve E. Şen, “THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY”, Journal of Management and Economics Research, c. 15, sy. 1, ss. 23–40, 2017, doi: 10.11611/yead.327673.
ISNAD Yıldırım, Barış - Şen, Erdal. “THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY”. Journal of Management and Economics Research 15/1 (Aralık 2017), 23-40. https://doi.org/10.11611/yead.327673.
JAMA Yıldırım B, Şen E. THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY. Journal of Management and Economics Research. 2017;15:23–40.
MLA Yıldırım, Barış ve Erdal Şen. “THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY”. Journal of Management and Economics Research, c. 15, sy. 1, 2017, ss. 23-40, doi:10.11611/yead.327673.
Vancouver Yıldırım B, Şen E. THE EFFECT OF STRATEGIC HUMAN RESOURCES MANAGEMENT ON THE CORPORATE PERFORMANCE: AN APPLICATION AT ISTANBUL UNIVERSITY. Journal of Management and Economics Research. 2017;15(1):23-40.