مسئله رابطه عقل و گزاره‌های دینی، ریشه بسیاری از مباحثی است که در طول تاریخ در جهان اسلام و مسیحیت و سایر ادیان، پدید آمده است. مباحثی از قبیل «عقل و وحی»، «ظاهر‌گرایی و تأویل‌گرایی»، «علم و دین»، «عقل‌گرایی و ایمان‌گرایی»، هر کدام یکی از شاخه‌های این مسئله می‌باشند. مقاله حاضر در پی ذکر اهمیت و ضرورت پرداختن به نقش عقل و شناخت ساختار آن در دین و معارف وحیانی پیامبر اعظمr به تبیین موضوع مورد بحث و ارائه معنای مشخص از عقل و عقلانیت و ارتباط عقل و وحی و نقش دوطرفه عقل و دین پرداخته و با معناشناسی ارائه شده از معرفت وحیانی سهم عقلانیت را در این معارف تبیین نموده و در پایان نیز به بیان برخی شبهات موجود در حیطه تعارض عقل و دین پرداخته و پاسخ‌هایی ارائه نموده است.
', './data/jet/coversheet/771502347244.jpg'))