Nowe spojrzenie na klasyfikację przewlekłego zapalenia dużych gruczołów ślinowych i algorytm postępowaniaA proposal for the classification of chronic sialadenitis of the major salivary glands with current diagnostic and treatment schedule☆
Section snippets
Wstęp
Przewlekłe zapalenie ślinianek jest jedną z najczęstszych przyczyn postępującego upośledzenia wydzielania śliny, a jego odpowiednie rozpoznanie i leczenie jest ważne dla przywrócenia prawidłowej czynności wydzielniczej. Około 5% wszystkich porad laryngologicznych jest udzielanych z powodu dolegliwości ze strony ślinianek [1]. Postawienie prawidłowego rozpoznania warunkuje wybór metody leczenia. Przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej manifestuje się jako okresowy, nawracający obrzęk okolicy
Materiał i metody
W Klinice Chirurgii Głowy i Szyi, Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej UM w Poznaniu w latach 2007–2010 łącznie leczono 145 chorych z przewlekłym zapaleniem ślinianek, w tym 50 przyusznych i 95 podżuchwowych. W tej liczbie było 88 kobiet i 57 mężczyzn, w wieku od 23 do 74 lat, średnia 41. Nie leczono dzieci poniżej 15. roku życia. U 98 pacjentów podłożem patologii były zmiany obturacyjne, tj. kamica lub zwężenie przewodu wyprowadzającego, w tym u 25 z patologią przyusznicy i 73 z
Wyniki
Spośród analizowanej grupy 145 pacjentów z przewlekłym zapaleniem ślinianek w latach 2007–2008 leczono 64, a w latach 2009–2010 – 81 chorych, co stanowi wzrost liczby chorych w skali dwóch lat o prawie 26%. Spośród 50 chorych z przewlekłym zapaleniem przyusznicy u połowy, tj. 25 rozpoznano przyczyny obturacyjne; u 10 w pierwszym, a u 15 w drugim analizowanym przedziale czasu. Spośród 95 pacjentów z patologią ślinianki podżuchwowej obturację zdiagnozowano u 73, w tym u 32 w pierwszym okresie, a
Omówienie
Pojęcie „nawracające ropne zapalenie przyusznic” po raz pierwszy zaproponował w 1933 Payne [8] w celu rozróżnienia nawracającego obrzęku przyusznicy od epidemicznego zapalenia przyusznicy, kamicy i choroby Mikulicza. W kolejnych dekadach podziałów dokonywano na podstawie obrazu klinicznego, sialografii, ultrasonografii, wyników punkcji cienkoigłowych oraz badań laboratoryjnych ukierunkowych na potwierdzenie lub wykluczenie procesów immunologicznych. Podział na przewlekłe obturacyjne zapalenie
Konflikt interesu/Conflicts of interest
Autorzy pracy nie zgłaszają konfliktu interesów.
Piśmiennictwo (17)
- et al.
Diagnostic imaging in sialadenitis
Oral Maxillofacial Surg Clin N Am
(2009) - et al.
Sialendoscopy as a non-invasive treatment method of sialolithiasis and non-inflammatory processes causing salivary gland swelling
Otolaryngol Pol
(2010) - et al.
Classification of salivary gland diseases
Otolaryngol Clin North Am
(1977) - et al.
Algorithms for teatment of salivary gland obstruction
Otolaryngol Clin N Am
(2009) - et al.
Sialoendoscopy: A new approach to salivary gland obstructive pathology
J Am Dent Assoc
(2006) Nowotwory gruczołów ślinowych. Kamica gruczołów ślinowych
Przewodnik Lekarza
(2002)- et al.
Salivary gland diseases: surgical and medical management: Sialadenitis
(2007) - et al.
Chronic recurrent parotitis
HNO
(2010)
Cited by (6)
Sialendoscopy and sialendoscopically-assisted operations in the treatment of lithiasis of the submandibular and parotid glands: our experience of 239 cases
2016, British Journal of Oral and Maxillofacial SurgeryCitation Excerpt :Chronic sialadenitis can cause salivary hypofunction, and correct diagnosis and management is essential. Its classification has changed during the past decade and has been revised and modified as new diagnostic methods (high resolution ultrasonography, and computed tomographic (CT) and magnetic resonance imaging (MRI) sialography and sonoelastography) and treatments (sialoendoscopy) have been introduced. 1 Sialolithiasis is the most common cause of inflammatory disease of the large salivary glands, and its quoted prevalence is 1.2%, as stated in Rauch's monograph from 1949 (quoted by 2,3).
Stenoses of the salivary ducts-sialendoscopy based diagnosis and treatment
2013, British Journal of Oral and Maxillofacial SurgeryCitation Excerpt :Sonography enables areas of stenosis to be localised, and shows the area of prestenotic dilatation. Typical sonographic findings are hypoechoic areas on the masseter muscle (indicating ductal dilatation) and also parenchymal hypoechoic changes.7,13,14 Sialography provides precise information as to the site, number, and extent of the stenoses.
Sialendoscopy in treatment of sialolithiasis - Our own experience based on group of 95 patients
2012, Otolaryngologia PolskaGiant submandibular sialolith: a case report
2022, Clinica TerapeuticaMultiple sialoceles of the parotid gland in chronic parotid sialadenitis - A case report
2021, Polish Otorhinolaryngology ReviewAlgorithm changes in treatment of submandibular gland sialolithiasis
2013, European Archives of Oto-Rhino-Laryngology
- ☆
PRACA ZGłOSZONA DO DRUKU PRZEZ ELEKTRONICZNY SYSTEM – EES